ប្រាសាទចោមព្រះ នៅខេត្តសុរិន្ទ្រ

ជាអរោគ្យសាលា (ឬមន្ទីរពេទ្យ)របស់ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ប្រាសាទចោមព្រះក៏ដូចប្រាសាទដទៃទៀតក្នុងសម័យនោះដែរ ត្រូវបានសាងសង់ឡើងអំពីថ្មបាយក្រៀម លើកលែងតែគ្រឿងតុបតែងមួយចំនួន ដូចជាក្លោងទ្វារ, ទម្រពុទ្ធបដិមាជាដើម ដែលធ្វើអំពីថ្មភក់។ ប្រភពសិលាចារឹកបានឲ្យដឹងថា មន្ទីរពេទ្យនេះស្ថិតក្រោមការបីបាច់ថែរក្សារបស់ព្រះពោធិសត្វមហាយានមួយអង្គព្រះនាមថា ភ្សៃជ្យគុរុ ដែលជាគ្រូពេទ្យឯកប្រកបដោយព្រះករុណាធម៌ មេត្តា ក្នុងការសង្គ្រោះព្យាបាលជម្ងឺ។

ជាប្រាង្គទោល ដែលស្ថិតក្នុងកំពែងថ្មបាយក្រៀម ដែលមានរាង ៤ជ្រុងទ្រវែង ប្រាសាទរបស់យើងបែរមុខទៅទិសខាងកើត ហើយមានគោបុរៈ ឬទ្វារចេញចូលតែមួយប៉ុណ្ណោះ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត យើងក៏បានឃើញមានបណ្ណាល័យមួយក្បែរនោះដែរ តែស្ថិតក្នុងស្ថានភាពទ្រុឌទ្រោមគួរឲ្យសង្វេគណាស់។ យ៉ាងណាមិញ ដំបូលនៃប្រាសាទរបស់យើង ក៏បានរលុះធ្លាក់ទៅលើដីផងដែរ។
ក្រៅពីនេះ នៅចំហៀងខាងឆ្វេងដៃនៃគោបុរៈ យើងក៏បានប្រទះឃើញវត្តមានស្រះទឹកតូចមួយ ប្រើប្រាស់ដើម្បីមូលហេតុសាសនា កាលពីចុងស.វទី១២ ដើមស.វទី១៣នៃគ.ស។ នៅផ្នែកខាងក្នុងប្រាសាទ យើងឃើញមានទម្រព្រះពុទ្ធរូបមួយ ធ្វើអំពីថ្មភក់ ដែលពីសម័យដើម គេតម្កល់ចម្លាក់ព្រះពោធិសត្វអវលោកេស្វរៈ ឬក៏ព្រះភ្សៃជ្យគុរុ ជាទីសក្ការៈបូជា។
សូមរំឮកនៅទីនេះថា កាលពីឆ្នាំ ១៩៧៩ និង ១៩៩២ នៅពេលដែលយើងបានទៅទស្សនាប្រាសាទនេះ យើងបានឃើញមានដូនជីខ្មែរសុរិន្ទ្រមួយចំនួនតូច បោះទីតាំងនៅក្បែរមន្ទីរពេទ្យបុរាណនេះ ដើម្បីអង្គុយធម៌។

ជាអវសាន ពាក្យចោមព្រះ ដែលជាភាសាខ្មែរ មានន័យថា ចោមជុំ ចោមរោម ពោរពេញ ឬហ៊ុំព័ទ្ធជុំវិញ ទៅដោយចម្លាក់ព្រះពុទ្ធបដិមា។ ការសាងសង់មន្ទីរពេទ្យមួយចំនួន នៅខេត្តសុរិន្ទ្រ ក៏ដូចក្នុងបណ្តាខេត្តមួយចំនួនទៀត នៅលើខ្ពង់រាបនគររាជ ប្រទេសថៃបច្ចុប្បន្ន ឆ្លុះបញ្ចាំងយ៉ាងច្បាស់អំពីវិស័យសុខាភិបាល នាសម័យបាយ័ន ក្នុងការចូលរួមកសាងឧត្តមភាពជាតិ ដោយការបំបាត់នូវជម្ងឺផ្សេងៗនៅតាមជនបទ។ ក្នុងស្ថានភាពនេះ មណ្ឌលសុខាភិបាលទាំងនោះ អាចជំរុញឲ្យមានកំណើនអត្រាប្រជាពលរដ្ឋ និងភាពលូតលាស់ខាងសេដ្ឋកិច្ចយ៉ាងជាក់ច្បាស់ ហើយយ៉ាងឆាប់រហ័សផង។
សរុបសេចក្តីមក វិស័យសុខាភិបាល តាមរយៈហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ និងតាមរយៈការផ្តល់សេវាកម្មខាងថ្នាំសង្កូវ បានរួមចំណែកក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍សង្គមខ្មែរនាសម័យបុរាណយ៉ាងប្រាកដ៕
ត្រាណេ

អានច្រើន ចេះច្រើន

ប្រាសាទ​ចោម​ព្រះ នៅ​ខេត្ត​សុ​រិ​ន្ទ្រ​

Share this

ប្រាសាទចោមព្រះ នៅខេត្តសុរិន្ទ្រ