ប្រភព និងអត្ថន័យរបស់ពាក្យ“ វរ្ម័ន”
ក្នុងសង្គមខ្មែរបច្ចុប្បន្ន គេរមែងតែឮពាក្យ “វរ្ម័ន” ដូចជា ជ័យវរ្ម័នទី៧, សីហនុវរ្ម័ន។ តើពាក្យនេះមានប្រភពចេញពីណា ឬមានន័យយ៉ាងដូចម្តេចដែរ?
ក្នុងសង្គមខ្មែរបច្ចុប្បន្ន គេរមែងតែឮពាក្យ “វរ្ម័ន” ដូចជា ជ័យវរ្ម័នទី៧, សីហនុវរ្ម័ន។ តើពាក្យនេះមានប្រភពចេញពីណា ឬមានន័យយ៉ាងដូចម្តេចដែរ?
សូមជម្រាបថា ពាក្យ“ វរ្ម័ន” នេះជាពាក្យកម្ចីពីឥណ្ឌា ហើយពាក់ព័ន្ធទៅនឹងរបបរាជាធិបតេយ្យ ដោយហេតុថា ជាពាក្យដែលគេសរសេរនៅខាងចុងនៃព្រះនាមរបស់ព្រះមហាក្សត្រ ដែលបានគ្រប់គ្រងប្រទេសឥណ្ឌាបុរាណ។
នៅក្នុងសិលាចារឹកខ្មែរ គេពុំដែលជួបពាក្យ“ វរ្ម័ន” នោះទេ តែជាពាក្យ“ វម៌្ម” ទៅវិញ ដែលតាមពិតទៅ គឺជាពាក្យសរសេរយ៉ាងត្រឹមត្រូវតាមក្បួនវេយ្យាករណ៍ដ៏ជាក់ច្បាស់។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ពាក្យ វម៌្ម ឬ វម៌ សម័យបុរេអង្គរនេះ បានក្លាយទៅជាពាក្យពណ៌នាសម័យក្រោយអង្គរ ដូចករណីព្រះបាទសុរិយាពណ៌ជាដើម។ គេគួរចាប់អារម្មណ៍លើពាក្យ ព៌ា ឬពាណ៌ ដែលស្តេចខ្មែរប្រើនាសម័យក្រោយអង្គរ ព្រោះថា វាជាសញ្ញាបង្ហាញនូវនិរន្តភាពនៃប្រពៃណីមួយ ដែលមានអាយុជិត ២០០០ឆ្នាំ។ ទោះជាពាក្យពណ៌នេះត្រូវបានសរសេរខុស ហើយបានផ្លាស់ប្តូរក្តី។ យើងជឿថា ការដែលគេសរសេរបែបបារាំង វរ្ម័ន នាសម័យទំនើបនេះ គឺជាការខុសឆ្គងមួយប្រាសចាកពីបរិបទវប្បធម៌ខ្មែរ។
ទោះជាព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ ដែលបានកាន់អំណាចគ្រប់គ្រងប្រទេសកម្ពុជា តាំងតែដើមសម័យប្រវត្តិសាស្ត្ររហូតដល់ដើមសតវត្សទី ១៧ និងបានប្រើពាក្យ វម៌្ម ឯកសារណាជាក់ច្បាស់បញ្ជាក់អំពីបញ្ហានេះដែរ។ ទិន្នន័យខាងបុរាណវិទ្យា ដែលចាស់ជាងគេ ដែលយើងអាចយកជាការដោយឥតប្រកែកបាន គឺកំណត់ហេតុចិន និងសិលាចារឹកខ្មែរ។
ក្នុងបញ្ជីព្រះនាមស្តេចខ្មែរនាសម័យនគរភ្នំ យើងឃើញមានព្រះបាទស្រីន្ទ្រវម៌ (៤៣៨ គ.ស) និងព្រះបាទកៅណ្ឌិន្យជ័យវម៌ (៤៧០-៥១៤) ព្រះបាទគុណវម៌ និងព្រះបាទមហេន្ទ្រវម៌ ជាដើម។
ចំណែកភស្តុតាងនាសម័យចេនឡា និងអង្គរវិញ តាមរយៈសិលាចារឹក យើងក៏មានព័ត៌មានជាច្រើនឆ្លុះបញ្ចាំងនូវនិរន្តភាពប្រពៃណីខាងលើនេះដែរ។
ទាក់ទិនទៅនឹងអត្ថន័យនៃពាក្យ វរ្ម័ន ដែលក្នុងសិលាចារឹកសរសេរថា វម៌្ម ឬ វម៌ ត្រូវកត់សម្គាល់ថា ពាក្យនេះមានន័យថា គ្រឿងការពារ ដូចជាក្បាំង, អាវក្រោះ ការពារដើមទ្រូង។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ដូចនៅប្រទេសឥណ្ឌា ពាក្យនេះស្ថិតនៅចុងឈ្មោះអ្នកដែលមានខ្សែស្រឡាយជាស្តេច ឬជាក្សត្រិយ៍។
ក្នុងបញ្ជីព្រះនាមស្តេចខ្មែរនាសម័យនគរភ្នំ យើងឃើញមានព្រះបាទស្រីន្ទ្រវម៌ (៤៣៨ គ.ស) និងព្រះបាទកៅណ្ឌិន្យជ័យវម៌ (៤៧០-៥១៤) ព្រះបាទគុណវម៌ និងព្រះបាទមហេន្ទ្រវម៌ ជាដើម។
ចំណែកភស្តុតាងនាសម័យចេនឡា និងអង្គរវិញ តាមរយៈសិលាចារឹក យើងក៏មានព័ត៌មានជាច្រើនឆ្លុះបញ្ចាំងនូវនិរន្តភាពប្រពៃណីខាងលើនេះដែរ។
ទាក់ទិនទៅនឹងអត្ថន័យនៃពាក្យ វរ្ម័ន ដែលក្នុងសិលាចារឹកសរសេរថា វម៌្ម ឬ វម៌ ត្រូវកត់សម្គាល់ថា ពាក្យនេះមានន័យថា គ្រឿងការពារ ដូចជាក្បាំង, អាវក្រោះ ការពារដើមទ្រូង។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ដូចនៅប្រទេសឥណ្ឌា ពាក្យនេះស្ថិតនៅចុងឈ្មោះអ្នកដែលមានខ្សែស្រឡាយជាស្តេច ឬជាក្សត្រិយ៍។
សូមរំឭកថា ពាក្យ វរ្ម័ន នេះ គឺជាពាក្យសំស្ក្រឹត វម៌ន យើងមិនដឹងថា ភូមិភាគឥសាននៃប្រទេសថៃបច្ចុប្បន្ន តាំងពីការកកើតឡើងនូវព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ដែលក្រោយពីសម័យក្រោយអង្គរមក បានក្លាយជាទឹកដីរបស់ថៃ ខ្មែរនៅក្នុងភូមិភាគយ៉ាងដូចម្តេចទេ។
ឈ្មោះម័ន (សំនៀងខ្មែរសុរិន្ទ្រ-បុរីរម្យ) ត្រូវបានអ្នកខ្លះសន្មតថា ជាមេទ័ព ឬជាស្តេចនាសម័យដើម។ ទោះជាយើងពុំដឹងប្រភពច្បាស់នៃពាក្យខាងលើនេះក៏ដោយ ព្រោះថា អ្វីទើបលើកនៅខាងលើគ្រាន់តែជាការស្មានតែប៉ុណ្ណោះ ដែលប្រហែលជាមិនខុសពីការពិតប៉ុន្មាននោះទេ៕
------------------------------
Chap PinmonySihak
------------------------------
Chap PinmonySihak
EmoticonEmoticon